இந்த மொழிபெயர்ப்பின் மூலக் கட்டுரையை இங்கு காணலாம்.

கடந்த மாத இறுதியில் இந்தோனேசியாவில் வெடித்த எதிர்ப்பு இயக்கம், ஒரு பெரிய பொலிஸ் ஒடுக்குமுறை மற்றும் ஆயிரக்கணக்கான கைதுகளுக்குப் பின்னர், பெரும்பாலும் தணிந்துவிட்ட போதிலும், பரவலான ஆர்ப்பாட்டங்களைத் தூண்டிய அடிப்படை பிரச்சினைகள் எதுவும் தீர்க்கப்படவில்லை.

பிரதிநிதிகள் சபையின் (DPR) 580 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கான தங்குமிடத்துக்காக, மாதாந்தம் ஒரு பெரிய தொகையான 50 மில்லியன் ரூபாய் (US$3,045) உதவித்தொகையை வழங்குவதற்கான முடிவே போராட்டங்களுக்கான உடனடி தூண்டுதலாக இருந்தது. இந்த தொகை, உயிர்வாழ போராடும் மில்லியன் கணக்கான தொழிலாளர்களுக்கு வழங்கப்படும் குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை விட 10 முதல் 20 மடங்கு அதிகம் ஆகும்.

இந்த ஆடம்பர உதவித்தொகை நாட்டின் பணக்காரர்களில் சிலருக்கும் அவர்களின் அரசியல் பிரதிநிதிகளுக்கும் பெரும்பான்மையான உழைக்கும் மக்களுக்கும் இடையிலான மிகப்பெரிய சமூக இடைவெளியில் இருந்து உருவாகும் மிக ஆழமான கவலைகள் மற்றும் எதிர்ப்பின் அடையாளமாகும். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, பொருளாதார வளர்ச்சி குறைந்து வேலையின்மை அதிகரிக்கும் போது, ​​மக்கள்தொகையின் பரந்த அடுக்குகள், குறிப்பாக இளைஞர்கள் எதிர்கொள்ளும் சமூக நெருக்கடி மோசமடைந்து வருகிறது. இளைஞர்களின் வேலையின்மை விகிதம் 16 சதவீதத்தை எட்டியுள்ள நிலையில், பலர் அற்ப ஊதியம் கிடைக்கும் கூலி வேலைகளுக்குச் செல்லத் தள்ளப்படுகிறார்கள்.

ஆகஸ்ட் 28 அன்று இளம் ரைட்-ஷேர் மோட்டார் சைக்கிள் ஓட்டுநர் அஃபான் குர்னியாவன் கொடூரமாக கொல்லப்பட்டதைத் தொடர்ந்து போராட்டங்கள் வியத்தகு முறையில் அதிகரித்தன. மோசமான, கனமாக ஆயுதம் ஏந்திய BRIMOB உட்பட ஏராளமான போலீசார் குவிக்கப்பட்டிருந்த நிலையில், அவர் மீது பொலிஸ் கவச வாகனம் மோதியது. அடுத்த நாட்களில், கோபமடைந்த போராட்டக்காரர்கள் போலீசாருடன் மோதினர், அரசாங்க கட்டிடங்களைத் தாக்கினர் மற்றும் இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் போராட்டங்களைத் தூண்டிய வரவு-செலவு வெட்டுக்களின் சிற்பியான நிதியமைச்சர் ஸ்ரீ முல்யானி உட்பட முக்கிய அரசியல் பிரமுகர்களின் வீடுகளைத் தாக்கினர்.

ஆழமடைந்து வரும் அரசியல் நெருக்கடியை எதிர்கொண்ட ஜனாதிபதி பிரபோவோ சுபியாண்டோ சீனாவிற்கு திட்டமிடப்பட்ட பயணத்தை தாமதப்படுத்தினார். ஆகஸ்ட் 31 அன்று முக்கிய அரசியல் கட்சிகளின் தலைவர்களும் சூழ்ந்திருந்த ஒரு செய்தியாளர் கூட்டத்தில் அவர் தோன்றி, அமைதிக்காக வேண்டுகோள் விடுத்ததோடு, 'பொதுமக்களின் உண்மையான அபிலாஷைகளை' அவர் புரிந்துகொண்டதாக அறிவித்தார். இருப்பினும், அதேநேரம், கொள்ளையடிப்பு மற்றும் அழிவுகர நடவடிக்கை என்று கூறப்படுவதற்கு எதிராக 'பொலிஸ் மற்றும் இராணுவத்தை முடிந்தவரை வலுவான நடவடிக்கை எடுக்க' அவர் உத்தரவிட்டார்.

ஆயிரக்கணக்கானோர் பங்கேற்ற போராட்டங்கள் தலைநகர் ஜகார்த்தாவில் மட்டுமல்ல, ஜாவாவில் சுரபயா, சுரகார்த்தா, பண்டுங், செமராங் மற்றும் யோகாகர்த்தா; சுமத்ராவில் பண்டா ஆச்சே, படாங் மற்றும் மேடன்; அத்துடன் சுலவேசியில் மகசார் மற்றும் கெண்டாரி, கலிமந்தனில் பலங்கா ராயா மற்றும் மேற்கு பப்புவாவில் மனோக்வாரி உள்ளிட்ட நாடு முழுவதும் உள்ள பிரதான நகரங்களுக்கும் பரவின.

காணாமல் போனவர்கள் மற்றும் வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கான ஆணையத்தின்படி, பொலிஸ் மற்றும் இராணுவத்துடனான மோதல்களால் குறைந்தபட்சம் 11 பேர் கொல்லப்பட்டனர், நூற்றுக்கணக்கானோர் காயமடைந்தனர், மேலும் 20 போராட்டக்காரர்கள் காணாமல் போயுள்ளனர். 3 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்டோர் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர்.

கடந்த வாரம் பொலிசின் அடக்குமுறையை எதிர்கொண்டு, போராட்டங்கள் தணிந்த போதிலும், கோபம் தணியவில்லை. சிறிய போராட்டங்கள் தொடர்ந்தன. கடந்த புதன்கிழமை, இந்தோனேசிய மகளிர் கூட்டணியைச் சேர்ந்த நூற்றுக்கணக்கான பெண்கள் ஜகார்த்தாவில் உள்ள நாடாளுமன்றக் கட்டிடத்திற்கு துடைப்பங்களை ஏந்தி, 'அரசின் அழுக்கு, இராணுவவாதம் மற்றும் பொலிஸ் அடக்குமுறையை' துடைக்க அணிவகுத்துச் சென்றனர்.

கடந்த வியாழக்கிழமை, அனைத்து இந்தோனேசிய மாணவர் சங்கம் (BEM SI) தலைமையில் ஒரு மாணவர் ஆர்ப்பாட்டம் பாராளுமன்றத்திற்கு வெளியே நடந்தது. அங்கு அதன் மைய ஒருங்கிணைப்பாளர் முசம்மில் இஹ்சான் பாராளுமன்ற கொடுப்பனவுகளைக் குறைக்க வேண்டும், தேசிய பொலிஸ் மற்றும் நாடாளுமன்றம் முழுமையாக சீர்திருத்தம் செய்யப்பட வேண்டும், கைது செய்யப்பட்ட அனைவரையும் விடுவிக்க வேண்டும் மற்றும் 19 மில்லியன் தொழில்களை உருவாக்குதல் உட்பட கோரிக்கைகளின் பட்டியலை வாசித்தார்.

அதே நாளில், மக்களுடன் தொழிலாளர் இயக்கம் (GEBRAK) என்பதன் உறுப்பினர்கள் ஜகார்த்தாவில் உள்ள ஒரு பிரதான வீதியில் பொலிஸ் மற்றும் நாடாளுமன்றத்தின் முழுமையான சீர்திருத்தத்தைக் கோரி ஒரு போராட்டத்தை நடத்தினர்.

வியாழக்கிழமை மாலை, மாணவர் தலைவர்கள் குழு ஒன்று ஜனாதிபதி மாளிகையில் அமைச்சர்களைச் சந்திக்க அழைக்கப்பட்ட போதிலும், எந்தவொரு கோரிக்கைகளையும் முன்வைக்கும் போது 'நாட்டின் வளர்ச்சியை' கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறப்பட்ட பின்னர் பேச்சுவார்த்தைகளில் இருந்து வெளியேறியதாக கூறப்படுகிறது.

கடந்த வாரம், ஆர்வலர் அமைப்புகளின் குழு, பிரபோவோ மற்றும் அரசாங்கத்தால் கடந்த வெள்ளிக்கிழமைக்குள் செயல்படுத்தப்பட வேண்டிய 17 குறுகிய கால 'மக்கள் கோரிக்கைகள்' பட்டியலையும், எட்டு நீண்ட கால கோரிக்கைகளையும் உருவாக்கியது. இருப்பினும், சில கோரிக்கைகள் நிறைவேற்றப்பட்ட அல்லது ஓரளவு நிறைவேற்றப்பட்ட நிலையில் காலக்கெடு கடந்துவிட்டது.

பரவலான கோபத்தைத் தணிக்கும் முயற்சியில், ஆரம்பத்தில் போராட்டங்களைத் தூண்டிய வீட்டுவசதி உதவித்தொகையை ரத்து செய்வதாக நாடாளுமன்றம் அறிவித்தது. இந்த அறிவிப்பு விடும் வேலை நாடாளுமன்ற சபாநாயகர் புவான் மகாராணியிடம் விடப்பட்டது. அவர் முன்னாள் ஜனாதிபதி மேகாவதி சுகர்ணோபுத்ரியின் மகள் ஆவார். அவர், பிரபோவோ அரசாங்கத்தில் பங்கேற்காத ஒரே நாடாளுமன்றக் கட்சியான இந்தோனேசிய ஜனநாயக போராட்டக் கட்சியின் (PDI-P) தலைவர் ஆவார்.

அதே நாளில், பொருளாதார விவகாரங்களுக்கான ஒருங்கிணைப்பு அமைச்சர் ஏர்லாங்கா ஹார்டார்டோ, அரசாங்கம் வேலைகள் மற்றும் வருமானத்தை அதிகரிக்க பல்வேறு ஊக்க நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளும் என்று பரிந்துரைத்தார் - மாதத்திற்கு 10 மில்லியன் ரூபாய்க்கு குறைவாக சம்பாதிப்பவர்களுக்கு ஊதிய மானியங்கள், பொதுப்பணித் திட்டம், வரி விலக்குகள் மற்றும் பெருமளவிலான வேலை நீக்கங்களைத் தடுப்பதற்கான நடவடிக்கைகளும் இதில் அடங்கும். ஆனால் ட்ரம்பின் வரிகளால் மேலும் பாதிக்கப்படக்கூடிய நிலைமையில் உள்ள மந்தமான பொருளாதார நிலைமைகளின் கீழ், இந்த திட்டங்கள் வெற்று வாக்குறுதிகளின் தன்மையைக் கொண்டுள்ளன.

பொலிஸ் மற்றும் இராணுவத்தை கட்டுப்படுத்த எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை. பரவலாக விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட ரைட்-ஷேர் தொழிலாளி அஃபான் குர்னியாவன் கொலையில் தொடர்புடைய கீழ் மட்ட அதிகாரிகளுக்கு எதிராக எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கை மட்டுமே பொலிசுக்கு எதிராக எடுக்கப்பட்ட ஒரே நடவடிக்கை ஆகும். குர்னியாவனைத் தாக்கிய வாகனத்தின் பொறுப்பான அதிகாரி அவமரியாதைக்குரிய வகையில் வேலை நீக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளதுடன் மேலும் மற்றொருவருக்கு ஏழு ஆண்டுகள் பதவி குறைப்பு வழங்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த நடவடிக்கைகள் மக்களின் கோபத்தையும் வெறுப்பையும் தணிக்க வாய்ப்பில்லை. உணவு விநியோக ஓட்டுநரான இம்ரான், அல் ஜசீராவிடம் பேசும் போது, 'வெகுஜன போராட்டங்களுக்கு பொருளாதார சமத்துவமின்மை, கல்வி சமத்துவமின்மை, சுகாதார சமத்துவமின்மை மற்றும் சமமற்ற பொது சேவைகள் உட்பட சமத்துவமின்மையே” மூல காரணம் என்று கூறினார்.

அரசாங்கத்தையும் பாராளுமன்றத்தையும் குறிப்பிட்டு, அவர் கூறியதாவது: 'அவர்கள் எங்கள் தலைவிதியைப் பற்றி கவலைப்படவில்லை. அவர்கள் சமூகம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கவே அங்கு இருக்க வேண்டும், தீ வைப்பதற்கு அல்ல. இந்த போராட்டங்கள் சமூகத்தின் மோசமான பொருளாதார நிலைமைகளிலிருந்தே எழுந்தன.'

அல் ஜசீராவிடம் பேசிய இல்லத்தரசி ரஹ்மவதி, பொதுமக்களின் கோபம் 'இறுதியாக வெடித்தது... ஏனென்றால் யாரும் எங்களைப் பற்றி கவலைப்படுவதில்லை என்று நாங்கள் உணர்கிறோம்... நாங்கள் விரும்புவது அவர்கள் [அரசியல்வாதிகள்] எங்களைப் பற்றியும் எங்கள் தேவைகளைப் பற்றியும் அக்கறை கொள்ள வேண்டும் என்பதே. ஒவ்வொரு ஆண்டும், அடிப்படை உணவுப் பொருட்களின் விலை உயர்ந்து வருகின்றது. மீண்டும் ஒருபோதும் குறையப்போவதில்லை. மளிகைப் பொருட்களை வாங்குவது மேலும் மேலும் கடினமாகி வருகிறது.'

குறிப்பிடத்தக்க வகையில், தொழிலாளர்கள் மற்றும் இளைஞர்கள் மிகவும் ஒத்த பொருளாதார மற்றும் சமூகப் பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்வதால், இந்தோனேசியாவிலான போராட்டங்கள் தென்கிழக்கு ஆசியா முழுவதும் பரவலாக எதிரொலித்தன. இந்த நிலைமை பொருளாதார மந்த நிலையால், இன்னும் மோசமடைகிறது. மலேசியா மற்றும் தாய்லாந்து உட்பட நாடுகளில் இந்தோனேசியாவில் உள்ளவர்களுக்கு ஆதரவாக கடந்த வாரம் போராட்டங்கள் நடந்தன.

தாய்லாந்து மாணவர்கள் பாங்காக்கில் உள்ள சுலாலாங்கோர்ன் பல்கலைக்கழகத்திற்கு அருகிலுள்ள மேம்பாலத்தில் 'தாய்லாந்து இந்தோனேசிய மக்களுடன் நிற்கிறது' என்று அறிவித்து, பொலிஸ் அடக்குமுறையின் போது கொல்லப்பட்ட போராட்டக்காரர்களுக்கு நீதி கிடைக்க வேண்டும் என்று கோரி ஒரு பதாகையைத் தொங்கவிட்டிருந்தனர்.

தாய்லாந்தில், யாமி என்ற சமூக ஊடக சுவரொட்டி ஜகார்த்தாவை தளமாகக் கொண்ட ரயிட்-செயார் மற்றும் உணவு விநியோக மோட்டார் சைக்கிள் ஓட்டுநர்களுக்கு உணவை எவ்வாறு ஆர்டர் செய்வது என்பது குறித்த வழிமுறைகளைப் பகிர்ந்து கொண்டது. போராட்டக்காரர்களுக்கு மட்டுமல்ல, குறைந்த ஊதியம் பெறும் பயணிகள் எதிர்கொள்ளும் கடினமான மற்றும் ஆபத்தான நிலைமைகளுக்கும் அனுதாபத்தை வெளிப்படுத்தும் இந்தப் பதிவு, பிராந்தியத்திலும் சர்வதேச அளவிலும் வைரஸ் போல் பரவியது. சிங்கப்பூர், மலேசியா, பிலிப்பைன்ஸ் மற்றும் புருனே, அத்துடன் ஜப்பான், ஸ்வீடன் மற்றும் அமெரிக்காவிலிருந்தும் நன்கொடைகள் வந்தன.

இந்தோனேசியாவிலும் பரந்த பிராந்தியத்திலும் உருவாகியுள்ள வெடிக்கும் சமூக பதட்டங்களின் ஒரு காட்சியை இந்த போராட்டங்கள் வழங்கியுள்ளதுடன், வளர்ந்து வரும் உலகளாவிய பொருளாதார கொந்தளிப்பின் மத்தியில் இவை தீவிரமாவது மட்டுமே நடக்கும்.